Kochana Babciu!
Jak można pomieścić w sobie,
Tyle troski, ciepła i miłości.
Jak można podarować innym,
Tyle uśmiechu, dobroci, radości.
Jak można zdobyć zdolność,
By w trudnych chwilach nieść pociechę.
Jak można, powiedz Babciu,
stać się jak Ty, cudownym człowiekiem?
Jak można pomieścić w sobie,
Tyle troski, ciepła i miłości.
Jak można podarować innym,
Tyle uśmiechu, dobroci, radości.
Jak można zdobyć zdolność,
By w trudnych chwilach nieść pociechę.
Jak można, powiedz Babciu,
stać się jak Ty, cudownym człowiekiem?
Posłuchaj mnie dziadku kochany,
Kiedy z łóżka wstałem zaspany,
Przez okno na niebo spojrzałem,
I nagle olśnienia doznałem.
Malutkie chmurki pływając po niebie
Kazały mi przybiec szybciutko do Ciebie.
Miałem Ci złożyć serdeczne życzenia,
By się spełniły Twoje marzenia.
W prezencie Ci daję serduszko moje,
Ponieważ w moim, wyczuwam Twoje.
Jeśli dwa serca tak się kochają,
Na pewno szczęścia w życiu zaznają.
Kiedy z łóżka wstałem zaspany,
Przez okno na niebo spojrzałem,
I nagle olśnienia doznałem.
Malutkie chmurki pływając po niebie
Kazały mi przybiec szybciutko do Ciebie.
Miałem Ci złożyć serdeczne życzenia,
By się spełniły Twoje marzenia.
W prezencie Ci daję serduszko moje,
Ponieważ w moim, wyczuwam Twoje.
Jeśli dwa serca tak się kochają,
Na pewno szczęścia w życiu zaznają.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz